To już XIX spływ kajakowy organizowany przez TPR od 2006 roku . Przez te 19 lat przemierzyliśmy kilkanaście rzek w Polsce, poczynając od nizinnej Biebrzy, a kończąc w tym roku na niedalekiej, mało uczęszczanej i wymagającej od uczestników niezłej kondycji i odwagi, Skrwie.
Sama Skrwa, spławna już powyżej Sierpca i płynąca w kierunku Wisły, wpada do niej w okolicach Murzynowa . Rzeka jest bardzo malownicza, a jednocześnie dość trudna dla początkujących. Kilka przenosek przy starych młynach i stopniach wodnych, niebezpieczne bystrza, dno pełne głazów i kamieni, no i mnóstwo zwalonych drzew, które tarasują koryto rzeki. Są również płycizny, gdzie uczestnicy musieli ciągnąć kajaki, brodząc po kostki w wodzie.
Mimo tych trudności polecam tę rzekę ze względu na otaczającą przyrodę, ciszę, krystaliczną wodę i brak niedzielnych kajakarzy. Bazy do biwakowania brak. Polecam firmę KANZO w Zielonej Dolinie. Kilka domków, malownicze położenie, pole biwakowe z węzłem sanitarnym, posiłki na zamówienie oraz przewóz uczestników na poszczególne etapy spływu.
W tym roku w spływie Skrwą wzięło udział 22 uczestników, którzy w większości są członkami TPR.
Komandorami spływu byli Cezary Wnuk i Tomasz Knecht.
Już myślimy o przyszłym roku. Chodzi nam po głowie Drawa lub powtórzenie po latach Biebrzy. Dziękuję wszystkim uczestnikom za cudowną atmosferę przy ognisku ze śpiewem oraz akompaniamencie trzech gitar, harmonijki ustnej i "perkusji".
Do zobaczenia na spotkaniu pospływowym w Budzie Ruskiej na Suwalszczyźnie w końcu września.

Cezary Wnuk

25 lat temu, 13 czerwca 1999 roku, na trasie pielgrzymki Ojca Świętego Jana Pawła II po Ojczyźnie znalazł się Radzymin.
Ojciec Święty odwiedził Cmentarz Żołnierzy Polskich 1920 roku.
Modlił się na mogiłach Bohaterów wojny polsko - bolszewickiej, poległych w sierpniu tego roku pod Radzyminem.
Opatrzność Boża sprawiła, że miasto Cudu nad Wisłą, odwiedził Namiestnik Chrystusa - Największy z Polaków - Ojciec Święty Jan Paweł II.

PAMIĘTAMY!

Zgodnie z naszą wieloletnią tradycją wyruszyliśmy w 4–dniową podróż, aby przede wszystkim uczestniczyć w Procesji Bożego Ciała w kolejnym zakątku Polski.
Tym razem była to Spała, położona na terenie dawnej Puszczy Pilickiej.
Lasy Spalskie tworzą jeden z największych obszarów leśnych w środkowej Polsce, a cały teren ma charakter turystyczno – wypoczynkowy.
Boże Ciało to uroczystość religijna podkreślająca wiarę w realną obecność Chrystusa i jesteśmy wdzięczni, że możemy w niej uczestniczyć każdego roku.
Po tym , z konieczności, niezbyt długim pobycie w Spale pomknęliśmy w dalszą trasę, bo czekała nas długa droga.
Pod wieczór dotarliśmy do miejsca docelowego, czyli Ośrodka Wypoczynkowego „Pod Skałką” w Szczytnej.
Czekały na nas piękne okoliczności przyrody, rześkie powietrze, mili gospodarze i dobre jedzonko. Tłem oczywiście były Góry Stołowe - kraina zrodzona z morza. Góry, które urzekają wędrowców tajemnicą, jaką skrywają pośród skał…
Park Narodowy Gór Stołowych to jedyny w Polsce park narodowy utworzony głównie dla zachowania walorów przyrody nieożywionej.
W piątek wyruszyliśmy w podróż do Pragi – stolicy Czech, niezwykle zatłoczonej, ale jak zawsze pięknej.
Atrakcyjna architektura Pragi przyciąga co roku liczną rzeszę turystów, a jej zabytki są uważane za jedne z najpiękniejszych w Europie.
Największym powodzeniem cieszą się tradycyjnie; Most Karola na rzece Wełtawie, wybudowany w stylu gotyckim, dzielnica Hradczany z Zamkiem Królewskim, Katedra św. Wita, Złota Uliczka, Ratusz Staromiejski z zegarem astronomicznym i wiele, wiele innych.
Po napatrzeniu się na te niezwykłości architektoniczne, zapragnęliśmy coś zjeść.
Praga, tak jak zresztą całe Czechy, znana jest z knedli, czyli ciasta na bazie ziemniaków bądź mąki pszennej, które najczęściej podaje się z mięsnym gulaszem.
Każdy więc mógł posmakować specjałów czeskiej kuchni.
Chociaż spacer urokliwymi uliczkami był dosyć męczący, to chyba piękno Pragi wynagrodziło wszystkim zmęczenie.
Sobotę poświęciliśmy na zwiedzanie Parku Zdrojowego w Kudowie Zdroju i Kaplicy Czaszek w Czermnej oraz wędrówkę po Błędnych Skałach, a dzień zakończyliśmy wieczornym „ogniskiem”.
I już niedziela.
Udaliśmy się do Wambierzyc, gdzie uczestniczyliśmy w mszy św. w Sanktuarium Matki Bożej Królowej Rodzin.
W drodze powrotnej zatrzymaliśmy się jeszcze w Paczkowie, mieście nazywanym „polskim Carcassonne”, z uwagi na znakomicie zachowany pierścień średniowiecznych murów obronnych, z wieżami warownymi i basztami. Atrakcją średniowiecznego grodu jest rynek z renesansowym ratuszem i kamieniczkami oraz jedyny w Europie warowny kościół z kamienną studnią.
A potem już długa droga do domu.
Dziękujemy organizatorom i wspaniałym przewodnikom.
Do miłego zobaczenia na kolejnym szlaku.